Ui

Gebruikte delen:
Bollen.

Eigenschappen:
Een antibacterieel, ontstekingsremmend, urine- en slijmdrijvend kruid, dat de galafscheiding stimuleert en de bloeddruk en bloedsuikerspiegel verlaagt.

Evenals knoflook en prei wordt ui van oudsher ingezet voor het bestrijden van infecties, het verbeteren van de spijsvertering en het stillen van hoest. Een van de populairste recepten voor eigengemaakte hoestsiroop: bedek schijfjes ui met een laag suiker of honing en laat het gedurende de nacht staan. 's Ochtends hebt u als resultaat een heldere siroop die een effectief – zij het niet bepaald lekker, smakend – middel tegen hardnekkige hoest vormt.
De volkstraditie gebruikte ui vaak bij bijen- en wespensteken. Daarnaast vorm hij een probaat middel bij winterhanden of –voeten. Het hart van een afgekoelde, gekookte ui deed men ooit in het oor om oorpijn te stillen, terwijl een kommetje hete gekookte uien met een heleboel peper een standaardgebruik bij dreigende verkoudheid was.
Tegenwoordig weten we dat de plant ook zowel de bloeddruk als de bloedsuikerspiegel verlaagt en derhalve van nut kan zijn bij een neiging tot hartkwalen. Uiensap is ideaal voor het verwijderen van wratten en is ook een reinigend inwendig supplement dat een gezonde darmflora (belangrijk voor wie naar candidiasis neigt) instandhoudt en gisting voorkomt.
Net als knoflook danken uien hun reuk grotendeels aan een aantal zwavelverbindingen, die het spijsverteringsstelsel stimuleren en een antibiotische werking hebben en daarmee afbraak tegengaan. Uiensoep is ideaal bij verkoudheid en catarre en door zijn reinigende werking is het kruid tevens een waardevolle aanvulling op het dieet van mensen die aan artritis of jicht leiden of met vochtretentie kampen.