Citroen

Gebruikte delen:
Vrucht, essentiële olie.

Eigenschappen:
Een antibacterieel, ontstekingsremmend, anti reumatisch en urinedrijvend antihistaminicum, dat afkoelt en hart en bloedvaten versterkt.

De Romeinen beschouwden citroen als een tegengif voor tal van vergiftigen. In het moderne Italië geloven velen nog steeds dat het eten van verse citroen ernstige epidemische infecties bestrijdt. Citroen is ook inderdaad zeer rijk aan mineralen en vitaminen – onder meer vitamine B1, B2, B3, caroteen (provitamine A) en vitamine C (tot 50 mg per 100 g fruit).
Citroen kan de perifere doorbloeding verbeteren en – als een tonicum voor de aders – nuttig zijn bij aambeien en spataders. In de volksgeneeskunde is citroen altijd al een populaire remedie tegen met koorts gepaard gaande verkoudheid en hoesten geweest, en er circuleren talloze vrij verkrijgbare producten op basis van honing en citroen. De essentiële olie wordt ui de vruchten gedestilleerd en is vaak ernstig verontreinigd met pesticiden, tenzij de vruchten van biologische teelt afkomstig zijn.
In water verdunde citroenolie (of warm citroensap) geeft een goede gorgeldrank tegen keelpijn. Verdund in zonnebloemolie is citroen een goed middeltje tegen insectenbeten en pijn ten gevolge van neuralgie. Vers citroensap of schijfjes citroen zijn in beide gevallen goede alternatieven. Uitwendig kan citroensap verder gebruikt worden voor het verlichten van zonnebrand en jeukende huiduitslag. Met zijn bloedstelpende eigenschap kan het, op een wattenstaafje, de stolling bij bloedneuzen bespoedigen, terwijl het ook een antiseptische noodwassing bij minder ernstige snij- en schaafwonden geeft.
Citroen is voorts in de traditionele schoonheidsverzorging populair voor het verkrijgen van een bleke huid en witte tanden en het doen verdwijnen van sproeten. Vermengd met gelijke hoeveelheden glycerine en eau de cologne vormt citroensap ook een stillende en verzachtende handlotion.
Rotte citroenen kunnen gebruikt worden om insecten te weren uit huis en tuin.